Işık

İnsanın cahilliği ebedidir. Ne kadar bilirse bilsin, her zaman kendi cehalet kuyusuna her idrakiyle bir taş atacak olsa da, o taşlar o kuyuyu doldurmaya yetmeyecektir. İşte tekamül, bu kuyunun dolmasıyla ilgilidir ve sonsuza uzanan bir serüvendir. 

Üçlemenin ikinci inzivası “kozadan çıkış”  bilincini kozasından kendine çevirmiş varlığın yeteneklerine inisiye olduğu, kendi kendine uçmasının önündeki engelleri, sınırlamaları kaldırdığı ilk “özgür deneyimlerini” yaşadığı, kendine ait olanları kullanmaya başladığı alandır. 

Bu alanda, varlık kozayı yırtmak için cesareti, kendi özgürlüğü ve bilincinin farkındalığı, varoluşun bütünlüğü içinde aidiyet hissini kendine has yeteneklerle deneyimlemeye kendini açar. 

Özgürlüğün ilk adımı, sandığından olduğuna geçiştir. Bu ilk adım, kozanın yırtılışı ile içeri dolan ışığın eşliğinde gerçekleşir. 

Kozana dolan ışığı hep beraber karşılayıp onurlandıracağız, karanlıkta gördüğün pırıltıları ışık altında görmeye ilk parıltılara hazır mısın?