Ayna, ayna söyle bana: Kendimi görmek için ne yapmalıyım?
Seni görüyorum.
Her şeyden ve herkesten bağımsız olarak “seni görüyorum.” Kendimden, kendi yaralarımdan, senin oyunlarından, ihtiyaçlarından bağımsız olarak “seni görüyorum.”
İçinde ağlayan çocuğu, görünmez olduğuna dair inancını ve görünür olma çabalarını, “ben varım” diye haykıran bilinçaltını…
Seni görüyorum…
Bana, bendeki “görünmezlik” hipnozumu aynaladığını, bu yüzden her yapılanı üzerime aldığımı görüyorum. Seni görmeye niyet ettiğim andan itibaren, kendimi görmeye başladığımı biliyorum. Şimdi, şu anda, senden ve benden bağımsız, “seni görüyorum”!
Şimdi, şu anda, geçmişten ve zihnin yaralı kurgularından, öğrenilmiş değerlerden bağımsız, seni görüyorum ve affediyorum. Seni gördüğüm andan itibaren, affedilecek bir şey olmadığını idrak ediyorum. O andan itibaren, kimsenin kimseye bir şey yapmadığını, aslında hiçbir şey olmadığını anlıyorum.
Seni görüyorum.
Seni gördüğüm andan itibaren kendimi görüyorum.
Kendimi affediyorum ve affedilecek hiçbir şey olmadığını da biliyorum.
Bana yaptığın aynalık, derin yoldaşlık için şükrediyorum. Çünkü sayende, kendimi de, seni de, temsil ettiğin her türlü duygu, davranış ve katılaşmış travmayı da serbest bırakıyorum, eylemsiz özgürleşiyorum.
Seni görerek, kendimi bilerek, senin yolculuğuna da sessiz bir destek verdiğimi biliyorum. Artık bana baktığında, beni düşündüğünde beni eskisi gibi görmeyeceksin.
Seni görerek, kendimi görerek, frekansımı değiştirdim. Yıllardır yaşadığım tutsaklıktan özgürleştim. Senin de bir zincirin azalmış oldu. Hizmetim hem kendime, hem sana, hem de bu duyguları çağrıştıran her türlü varlık ve olayadır.
Bunu kabul ediyorum.
Şu andan itibaren, yaptığın her türlü oyunun sadece seninle ilgili olduğunu görüyorum ve kabul ediyorum. Artık bunlardan etkilenmiyorum çünkü bu konulardan özgürleştim. Fakat burada, kendi merkezimde durarak sana güveni ve içindeki gücü, ışığı aynalamaya devam ediyorum.
Aynalığım yarana karşılık vermek için değil, kendi gücünü ve güzelliğini görmen için varlığını sürdürecektir.
Çünkü, her bir varlık bana kendimi aynalar. Bazıları yaralarımı bazıları ışığımı..
Tüm yaralarımdan özgürleşince, görülecek yaralar azaldıkça, aynan ışığımı, ışığın aynamdan ışığını sonsuz kere sonsuz yansıtacaktır. Sevgiyi büyütmek, ışığı büyütmek böyle mümkün olur.
Seni görüyorum. Sana bakarken, kendimi görüyorum.
İçindeki ışığı, içindeki karanlığı onurlandırıyorum.
Bütüne hizmet, kendine hizmettir.
Dürüstlükle, şefkatle, anlayış ve zarafetle gelsin.
Şifa olsun.