Cesurca kendimiz olmayı nasıl başarabiliriz?
Neyi seçiyorsun hayatında?
Nasıl giyineceğini seçebiliyor musun?
Nasıl güleceğini?
Ne mesleği yapacağını?
Paranı nasıl kullanacağını seçebiliyor musun?
Ne zaman ne şekilde sokağa çıkabileceğini?
Ne içerikte besinler ile kendini doyurabileceğini seçebiliyor musun?
Hangi gün çalışıp hangi gün tatil yapacağını?
Kiminle nasıl konuşacağını seçebiliyor musun?
Sosyal medyada hangi fotoğrafı paylaşıp altına ne yazacağını seçebiliyor musun?
Kim olacağını ve nasıl davranacağını?
Nasıl yönetileceğini?
Yaşamak istediğin dünyayı?
Özgürce her varoluş halini seçebiliyor musun?
Yediğimiz yemeğin içeriği, içtiğimiz suyun kalitesi, ödediğimiz verginin gittiği yeri, istediğimizi düşündüğümüz hükümetin hakkımızda kararları, toplum içinde nasıl güldüğümüz, cinsiyetimizi nasıl yaşadığımız, ne giydiğimiz, ne konuştuğumuz, ne meslek yaptığımız, nasıl göründüğümüz, nasıl düşündüğümüz ve bunları nasıl ifade edebildiğimiz hep kendi seçimlerimiz. Fakat bu yazdıklarımın hiçbirine özgür varlığımızla biz karar vermiyoruz.
Modaya göre belirlenen “güzel” kavramı içine sıkışıp bir görüntüye evrilmeye çalışıyoruz.
Bize sunulan nasıl yetiştiği belli olmayan besinler ile bedenimizi beslemeye çalışıyoruz.
Otorite figürlerinin hakkımızda verdiği kararlar doğrultusunda hareket ediyor, müdahale edemiyor veya değişiklik yapamıyoruz.
“Kültür” ve/veya “ahlak” kurallarını tekrar sorgulamadan ezberde olan ve dayatılan ne var ise o çerçeve içinde kişiliğimizi şekillendirmek için çabalıyoruz.
Sosyal medyada gerçek hallerimiz yerine, genelin beğenisine yakın olan, beklentisine yakın olan formatlarda gösteriyoruz kendimizi.
Düşüncelerimizi olduğu gibi paylaşmıyoruz.
Bu sonsuz liste, kendimizi özgür sandığımız oyun içinde ne büyük tutsak olduğumuza bizi kesinlikle ikna edene kadar uzar gider…
Özgürlük, doğuştan hakkımız ise, ki öyle… Üç seçenek arasından yaptığımız “seçime” özgürlük demek ne mümkün…
Hürriyet, bizi otantik halimize götürecek tek şeydir. Zihinlerimizde, bedenlerimizde özgürlüğü deneyimleyip ilan etmeliyiz ki ruhumuz kendi dansını yapabilsin bu yeryüzü sahnesinde.
Kendini sevmeyen, sürekli düzeltmeye çalışan, zihni ile barışamayan, doğru, yanlış arasındaki git gellerde sürekli hata veren, güdüleri peşinde kendini harap eden ve asla içeriden kendini onaylayamadığı için dışarının isteklerine varlığını köle etmiş bir zihniyette sıkışık kaldık.
Buradan bir çıkış var! Burada hayat yok!
Hayat sen “benim” dediğinde başlar. Dışarıya attığın o onay kancalarını kendine toparlayıp, kendi yaşamının, nefesinin sorumluluğunu almaya başladığında başlar. Oyunun kurucusu olduğunda başlar.
Kendin için ne yapıyorsun?
Sadece “ben” dediğinin mutluluğu için ne yapıyorsun?
Sadece sana ait olan neler var?
Seçimlerin, kendin için mi yoksa kabul görmek için mi?
Dışarıya olan bağımlılığımız bizi içimizdeki cennetten mahrum bıraktı.
Şimdi yavaş yavaş hızlı adımlarla, güdülerimizi hedef almış “ahlak” “toplum” “kültür” “güzel” iyi” “kötü” kavramlarını bırakıp, kendi düşlerimize dönelim mi? Bir anda fark edebilir misin sana ait olmayan bir düşüncenin savaşçısı olduğunu? Hiç düşünmeden girdiğin bir harbın savunucusu olduğunu? Bir anda fark edebilir misin olan bitenin, uğruna canını verdiğinin senin kararın olmadığını?
Ne için savaştığını?
Ve böylece, savaş alanının orta yerinde silahını öylece bırakıp çekilebilir misin geriye, kendine…?
Senin olan yaşamı, sadece kendin için yaşamaya cesaret edebilir misin?
Sadece kendin ve kendi duygu, düşüncelerin için hareket edebilir misin?
Sen olabilir misin, katıksız ve saf?
Sen ol!
Cesurca sen ol!
Herkesle aynı şeyi yapıp, farklılığını göstermeye çalıştığın sonsuz savaştan çık!
Sen ol.
Sen ol ki, savaşacak bir şey kalmasın. Sen ol ki, farklılıkların içinde sıradan ve tek ol. Herkesle göz hizasında ve eşsiz. Huzur burada gelir. Sen bırakınca. Sen sana gelince.
Çık başkalarının harp yerlerinden, paralı askerliği bırak. Kendi bahçene, kendi toprağına dön, bedenine, zihnine, ruhuna…
Kendin için yap seçimlerini. Ne giymek istiyorsan, nasıl gülüyorsan, nasıl seviyorsan, nasıl yapmak istiyorsan öyle yap. Sadece sen istediğin için, sen sen olduğun için.
Özgürlük sende başlar. Sende, o bütün dediğinin zerresinde başlar. Sen özgür olmayı başarırsan, herkes özgür olur. Özgürlüğün sistemi gerçek olur.
Elindeki ilkel silahları bırakıp, kendine dönmeye hazır mısın?
Çünkü kendinde hayat var!